تجهیزات آتش نشانی و امداد و نجات

امروزه پوشیدن جلیقه نجات برای بسیاری از افراد در موقعیت های متفاوت از جمله مسافران قایق ، جت اسکی ، کشتی های تجاری و تفریحی و حتی مجهز شدن توسط آن در محل هایی از جمله استخر های عمومی ، سواحل و هواپیماهایی که بر روی اقیانوس ها و دریاها پرواز می کنند، اجباری است. اکثر جلیقه نجات ها دارای چند فوم شناور هستند و جلیقه های حرفه ای معمولا شامل یک جفت مخزن هوا است که می توان آن را با استفاده از سیلندر های دی اکسید کربن (یک سیلندر برای هر مخزن) باد کرد و به راه انداخت. در برخی مدل های این جلیقه ها می توان مخزن ها را با دهان - و جریان بازدم - پر کرد، به این ترتیب که کاربر درون لوله قابل انعطافی با سوپاپ یک طرفه بدمد تا هوا درون مخزن ها جمع شود.

جلیقه های شناور در سواحل و استخرهای شنا نیز کاربرد دارد. این لباس ها می تواند به شکل جلیقه ساده، ژاکت، لباس تمام بدن (یک تکه) یا انواع دیگر پوشش ها برای مقاصد مختلف باشد. این جلیقه ها غالبا از جنس الیاف مصنوعی و داخل آن محتوی ماده ای مانند فوم یا وسیله ای مانند مخزن هوا است که بر روی آب شناور می ماند (مواد سبک تر از آب). جلیقه نجات اغلب به رنگ زرد یا نارنجی روشن تهیه می شود تا از فاصله دور قابل مشاهده باشد. برخی از جلیقه های نجات از ترکیب فوم سبک تر از آب و مخزن هوا بهره می برند. پوشش بیرونی جلیقه های نجات معمولا دارای نوارهای انعکاسی (شبرنگ) است که قابل تشخیص بودن کاربر را در تاریکی افزایش می دهد.

جلیقه هایی که برای استفاده شهروندان عادی (مانند قایقرانی تفریحی و قایق رانی ورزشی) طراحی می شود. با جلیقه های مخصوص مسافران و خدمه هواپیماها و وسایل حمل و نقل تجاری تفاوت دارد. جلیقه هایی که توسط مقامات سیاسی و نیروهای نظامی (پلیس ساحلی، نیروی دریایی، و گشت های دریایی) استفاده می شود، معمولا امکاناتی دارند که در مدل های عادی و تجاری وجود ندارد و برای نمونه، با لباس ضد گلوله، وسایل کوهنوردی، یا تجهیزات چتربازی عرضه می شوند یا پارچه های ضخیم نایلونی آنها از مخزن های دی اکسید کربن در مقابل ضربه با گلوله محافظت می کند، برخی از جلیقه های نجات از پوششی تشکیل می شود که از ترکیدن و قطعه قطعه شدن مخزن ها و آسیب رساندن به کاربر جلوگیری می کند.